Η πλήρης εγκατάλειψη στο Ελατοχώρι Πιερίας.
ΠΑΙΔΙΑ ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΕΛΑΤΟΧΩΡΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ. ΝΑΙ?
Δεν είναι ούτε η πρώτη αλλα πιστεύω πως δεν θα είναι και η τελευταία φορά που η αιφνίδια επίσκεψή μας στο Ελατοχώρι Πιερίας μας φέρνει μπροστά στα δύσκολα.
Και όταν λέμε δύσκολα εννοούμε πως ο κόσμος που ζει σε αυτόν τον τόπο , δεν είναι ούτε η πρώτη φορά και δεν πιστεύουμε πως δεν θα είναι και η τελευταία που ζει μεσα από τις δικές του προσπάθειες και όχι με την συμβολή της πολιτείας.
Και για να το κάνουμε και πιο ανάγλυφο θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι πιο εύκολο είναι να πούμε πως ζουν με την βοήθεια του Θεού παρα με την συνδρομή των υπευθύνων φορέων που εμπλέκονται με τον συγκεκριμένο τόπο.
Δρόμοι που δεν είναι για να τους περπατήσουν ούτε τα ζωντανά που γυρνοβολάνε εκει ούτε καν για ανθρώπους που είναι πολύ καλα γυμνασμένοι. Τι να πω για τις πανέμορφες τρύπες που υπάρχουν στον δρόμο μεχρι να φτάσεις επάνω, επίσης τι άλλα καλά λόγια θα μπορούσα να πω για την παράκαμψη από την πλευρά της Βρύας που σέρνεται εδώ και έναν χρόνο περίπου , η για τις ακυρώσεις των τουριστών για ένα πολύ δύσκολο θέμα που προέκυψε…. Να γελάσω τώρα? Η ύστερα?
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΕΛΑΤΟΧΩΡΙ…. ΚΑΛΟ?
Καλά λέω τώρα που θυμήθηκα αυτό λέει ο λαός μας?
ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ…
Με καμιά τιμή
Και με καθόλου εκτίμηση.
Άκης Ρούσσος
